به نقل از «فارس»

فارس من| زندگی پس از زندگی در تمام طول سال پخش شود

تاریخ انتشار: ۱۰ اردیبهشت ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۴۹۰۴۹۱۸

خبرگزاری فارس - گروه رادیو و تلویزیون: همزمان با پخش سومین فصل از برنامه «زندگی پس از زندگی» در ماه مبارک رمضان، از ۴ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ پویشی در سامانه فارس من خبرگزاری فارس به راه افتاده است با این عنوان که «زندگی پس از زندگی در طول سال از شبکه‌ها پخش شود». در  توضیحات این پویش آمده است: «زندگی پس از زندگی یک برنامه تحول آفرین است و نباید به شبکه ۴ و ماه مبارک رمضان محدود شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

باید در بهترین ساعات از بهترین شبکه‌ها پخش شود مثل عصر جدید و خندوانه و حتی بهتر از آن، با تبلیغات لازم. گویا جوانان و نوجوانان گاهی بیشتر از منابر از این نوع برنامه‌ها تاثیر می‌پذیرند.»
برنامه زندگی پس از زندگی، همانند دو سال گذشته، امسال نیز در ماه مبارک رمضان، پیش از افطار از قاب شبکه چهار سیما روانه آنتن می‌شود. این برنامه به بیان تجربیات نزدیک به مرگ افرادی می‌پردازد که در شرایط نیمه آگاه و یا خروج موقت روح از جسم قرار گرفته‌اند. آخرین نظرسنجی‌های سازمان صداوسیما نشان می‌دهد که «زندگی پس از زندگی»‌ تاکنون در صدر برنامه‌های پر مخاطب افطار سیما در ماه رمضان ۱۴۰۱ قرار گرفته است.‌
در ماه رمضان و همزمان با پخش روزانه این برنامه بحث های بسیاری میان موافقان و مخالفان شکل گرفته است. موافقان اغلب به اثرگذاری معنوی این برنامه اشاره دارند و مخالفان هم اتفاقات روایت شده توسط افراد تجربه‌گر را، پدیده‌ای کاملا علمی و ناشی از فعل و انفعالات مغز معرفی می‌کنند. اما زندگی پس از زندگی چه ویژگی‌هایی دارد که این حجم از بازخوردها به سوی آن روانه شده است؟
 

مرگ آگاهی، فطرت بشر و عوالم غیب
«زندگی پس از زندگی» از خلال روایت تجربه‌گران مرگ موقت، باعث احیای باور به عوالم غیب برای بسیاری از مخاطبان این برنامه شده است. باور به غیب، عنصر تعیین‌کننده‌ای در فطرت بشر است و کارکرد آن در ایجاد نظم معنوی و تغییر معادلات غیرمادی زندگی افراد قابل توجه است.‌ موضوعی که در سراسر پخش این برنامه، تیم سازنده سعی بر تبیین آن برای مخاطبان کرده است. اساسا «تجربه نزدیک به مرگ (Near-death experience) که با نام NDE نیز شناخته می‌شود، وضعیتی است که در آن افراد مرگی موقت را تجربه می‌کنند و بعد دوباره به زندگی برمی‌گردند. افرادی که چنین تجربه‌ای کسب کرده‌اند، اغلب ویژگی‌ها و خصوصیات مشترکی را برای توصیف آن به‌کار می‌برند.

نکته دیگری که در خصوص «زندگی پس از زندگی» صادق است، افزایش حس مرگ آگاهی و لزوم توجه به این باور معرفتی و منبعث از باورهای دینی است. موضوعی که به زیست روزمره افراد گره خورده و چه بسا از دلایل قابل توجه در اقبال فراوان مخاطبان به این برنامه تلویزیونی نیز در این نکته نهفته باشد که «حقیقت آن است که زندگی انسان با مرگ در آمیخته است». باتوجه به موارد مطرح شده و انتقادات موافق یا غیر موافق با «زندگی پس از زندگی»‌، منحصر به فرد بودن این برنامه در سوژه‌های خاص آن است و چه بسا تولید مداوم آن، کیفیت حضور تجربه‌گران «زندگی پس از زندگی» را بکاهد.

در پاسخ به دنبال کننده‌های این پویش می‌توان به اختصار چند نکته را بیان نمود:

یک. ایده و اهمیت این برنامه و ماهیت ساخت آن از هم جواری و هم زمانی با ماه میهمانی خدا شکل گرفته است. به دنبال آن،‌ مخاطب نیز «زندگی پس از زندگی» را در ماه مبارک رمضان درک کرده است. از این رو به دلایل متعدد ایده پخش هر روز این برنامه از شبکه‌ها، چندان قابل دفاع نیست. تصور کنید برنامه‌ای همچون ماه عسل که در ایام ماه مبارک رمضان مخاطبان فراوان داشت، پس از ایام ماه مبارک رمضان نیز پخش آن ادامه می‌یافت، بی‌شک خیلی زود جایگاه و اهمیت خود در سال‌های زمان پخش را از دست می‌داد. برخی از برنامه‌ها معنای خود را از مناسبت‌های خاص می‌گیرند و چه بسا در زمان و یا مناسبت دیگری اگر پخش شوند معنا و اهمیت خود را از دست بدهند.

دو. «زندگی پس از زندگی»‌ برنامه‌ایست که نیاز به سوژه‌های بکر و بسیاری جدی دارد تا به عرصه‌ ارائه تجریباتی غیر از تجربه مرگ موقت، تبدیل نگردد. در نتیجه باید با مطالعه دقیق نفرات انتخاب شوند. اینجا می‌توان یک سوال مطرح کرد: آیا در صورت پخش مداوم «زندگی پس از زندگی»، این برنامه همچنان سوژه‌هایی ناب برای ارائه و معرفی خواهد داشت؟ با اینکه تجربه‌های نزدیک به مرگ همیشه همراه ما بوده‌اند اما چنین تجربه‌ای یکه و بسیار نادر است، یعنی اینگونه نیست که هر کدام از ما در طول سال و ماه چند باری تجربه‌اش کرده باشیم. از این رو تیم سازنده برای انتخاب سوژه‌هایش کار بسیار سختی دارد و باید با جستجو و مطالعه بسیار و راستی آزمایی‌های طاقت فرسا دست به انتخاب بزند و همه این‌ها نیازمند صرف وقت است و اگر قرار باشد هر شب تکرار شود خیلی زود ممکن است از مدار اعتبار خارج شود.

در صورتی که سوژه‌های این برنامه روز به روز کم شود و میزان استقبال، توجه کنونی و اعتماد مخاطبان کاهش یابد، عملا یک ظرفیت دینی و معنوی برای مرگ آگاهی انسان را از دست داده‌ایم. مضافا اینکه در این شرایط خطر تفسیر تجربیات و احساسات نزدیک به مرگ تجربه‌گران، به مکاتب عرفانی جعلی و سوءاستفاده گروه‌های خاص مدعی روان‌شناسی و انرژی‌درمانی و ...نیز وجود دارد.

سه. در صورت پخش مداوم و هر شب این برنامه در طول سال، خطر به تکرار رسیدن و «تبدیل به کلیشه»ای بی‌رمق شدن، آن را تهدید می‌کند. از این رو تیم سازنده برنامه باید در طول سال کارگروهی خبره و متخصص را به کمک بگیرد و کل سال مشغول مطالعه و بررسی سوژه‌ها باشد و در نهایت ثمره یک سال پژوهش را در ماه مبارک رمضان، پیش روی مخاطب قرار دهد. به عنوان مثال هنرمندی نقاش را تصور کنید که در طول سال در کارگاهش در حال نقاشی کردن است و در نهایت بعد از تلاش‌های فراون، ثمره یک سال کار مداومش را نهایتا در طول یک هفته تا ده روز به صورت یک نمایشگاه در یک گالری، پیش روی مخاطبانش قرار می‌دهد. اگر به درستی کارش را انجام داده باشد همان یک هفته برای دیده شدن و تاثیرگذاری هنرش کافی است و بی‌شک اگر تصمیم بگیرد هر روز آثارش را به نمایش بگذارد، نه وقتی برای سیر و سلوک پیدا می‌کند نه می‌تواند چندان امیدوار به تاثیرگذاری بر مخاطب باشد. چرا که در بحث خلق آثار هنری و برنامه تلویزیونی خطر تکراری شدن و سطحی شدن و بی‌تاثیر شدن همواره در کمین است و هنرمند خوب کسی است که به این موضوع توجه ویژه داشته باشد و تلاش کند همواره حرفی نو و تازه برای گفتن داشته باشد. 

چهار. «زندگی پس از زندگی»، اکنون در شرایطی قرار دارد که برای مخاطبی که پیوندی با دین و مذهب ندارد نیز جذاب و قابل احترام است؛ افرادی که تا پیش از شروع این برنامه، به دنیای پس از مرگ اعتقادی نداشته و حالا از مسیر «زندگی پس از زندگی»‌به این باور رسیده‌اند. نظرسنجی‌های متعدد مرکز تحقیقات صداوسیما تا پیش از این، استقبال بسیاری از مخاطبان تلویزیونی از این برنامه را نشان می‌دهد. برنامه‌های پر مخاطب به سرعت قابلیت تجاری شدن دارند و اگر قرار باشد هر روز و از شبکه‌های مختلف چنین برنامه‌ای پخش شود، ممکن است خیلی سریع به محلی برای جولان کمپین‌های تجاری و ستاره مربع‌ها تبدیل شود و از معنویتی که به ماهیت برنامه پیوند خورده است فاصله بگیرد.

البته این نکته را نیز نباید فراموش کرد که یادآوری مرگ و لزوم توجه به جهان پس از مرگ، باید در تمام طول سال و در سایر برنامه‌های تلویزیونی نیز مورد توجه قرار گیرد. و حتی می‌توان پیشنهاد داد که تکرار برنامه «زندگی پس از زندگی»‌در طول سال دوباره پخش شود. در این بین به نظر می رسد مهم‌ترین مطالبه می‌تواند این موضوع باشد که برنامه «زندگی پس از زندگی»‌ وقتی توانسته اینچنین مخاطبان جدی‌ای را به خود جلب کند، بهتر است از شبکه‌ مهم‌تر و پر مخاطب‌‌تری پخش شود. انتقال برنامه «زندگی پس از زندگی»‌ به یک شبکه پر مخاطب‌تر می‌تواند به بهتر دیده شدن آن کمک بسیاری کند. این موضوع توسط خبرنگار تلویزیون خبرگزاری فارس پی‌گیری خواهد شد و گزارش آن را با مخاطبان در میان خواهیم گذاشت. 

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: فارس من زندگی پس از زندگی شبکه چهار مرگ موقت ماه مبارک رمضان زندگی پس از زندگی نزدیک به مرگ طول سال برنامه ها پر مخاطب سوژه ها پخش شود شبکه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۹۰۴۹۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تجلی زندگی بر مدار مدیریت زمان

اهمیت زمان و مدیریت صحیح آن در دنیای امروز بیش از پیش احساس می‌شود و چرخه فعالیت، صنعت و زندگی بر مدیریت صحیح زمان استوار است؛ در واقع زمان، منبعی مهم، اما فناپذیر و مدیریت صحیح این منبع گرانبها، حائز اهمیت است.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، بنا بر اعتقاد متخصصان حوزه روانشناسی، زمان یکی از مهم‌ترین و باارزش‌ترین منابعی است که افراد در اختیار دارند و درک اهمیت مدیریت زمان و داشتن برنامه‌ریزی برای رسیدن به چگونگی بهبود عملکرد از دیرباز مورد توجه تمام افراد بوده است.

فرایند برنامه‌ریزی و کنترل زمان مصرف شده برای انجام فعالیت‌های خاص، تحت عنوان فرایند مدیریت زمان شناخته می‌شود که می‌تواند بهبود عملکرد، افزایش بهره‌وری، کاهش فشارها و آسیب‌های روانی، کاهش سطح استرس، تحقق اهداف و تسهیل مسیر رسیدن به هدف را به همراه داشته باشد.

بر اساس نظر صاحبان امر، زمان، منبعی محدود است و مدیریت نامناسب آن نتایج فاجعه‌باری به بار خواهد آورد، اما در مقابل، مدیریت مناسب زمان می‌تواند فرصت‌های بسیاری را در اختیار افراد قرار دهند تا با بهبود کارایی و بهره‌وری، در مدت زمانی کمتر به اهداف خود دست پیدا کنند.

اولویت‌بندی اهداف و فعالیت‌ها و اختصاص دادن زمانی مشخص برای انجام آنها، می‌تواند تعریف ساده‌ای از مدیریت زمان باشد؛ البته مد نظر داشتن فرصتی برای استراحت و تفریح در میان سایر فعالیت‌ها به منظور حفظ انگیزه و قوای روحی و جسمی حائز اهمیت است.

بروز استرس و کاهش کارایی در پی مدیریت نکردن زمان

حسین روزبهانی، دکترای روانشناسی و عضو سازمان روان‌شناسی کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: مدیریت زمان یکی از مهمترین مهارت‌هایی است که نقش کلیدی در موفقیت دارد و به افراد کمک می‌کند تا بتوانند کنترل زمان و زندگی خود را به دست بگیرند، در واقع مدیریت زمان فرایند نظم بخشیدن و برنامه‌ریزی برای تعیین چگونگی تقسیم زمان به منظور انجام فعالیت‌های خاص است.

وی با بیان اینکه مدیریت زمان به افراد اجازه می‌دهد هوشمندانه‌تر کار کنند و از همین رو می‌توانند فعالیت‌های بیشتری را در مدت زمانی کمتری به پایان برسانند، افزود: در صورتی که افراد نتوانند زمان خود را به خوبی مدیریت کنند، کارایی آنها کاهش خواهد یافت و دچار استرس می‌شوند.

عضو سازمان روان‌شناسی کشور با بیان اینکه افراد باید بدانند که اولویت فعالیت‌ها به چه صورت است و اوقات و زمان خود را صرف فعالیت‌هایی کنند که اولویت بالاتری دارند و زندگی آنها را متحول می‌کنند، تصریح کرد: مدیریت زمان در واقع عمل یا فرایند طراحی به‌کارگیری کنترل آگاهانه روی زمانی است که صرف فعالیت‌های مشخص، به منظور افزایش اثربخشی کارایی یا باروری می‌شود.

روزبهانی با بیان اینکه در طول تاریخ، زمان و ابعاد مختلف آن مورد توجه تمام افراد و تمدن‌ها بوده است و امروزه نیز این توجه بیش از پیش احساس می‌شود، ادامه داد: در واقع فناوری‌های نو محیطی فراهم کرده است که در کوتاه مدت افراد می‌توانند به اطلاعات بی‌شماری دسترسی پیدا کنند و فعالیت‌ها را بسیار سریع‌تر و آسان‌تر از پیش انجام دهند.

نقش سرعت عمل در انجام فعالیت‌ها پررنگ‌تر می‌شود

وی با اشاره به اینکه تمایل داشتن سرعت عمل در انجام فعالیت‌ها روز به روز بیشتر می‌شود، گفت: اعتقاد بر این است که برای موفقیت بیشتر در زندگی شخصی و در زندگی حرفه‌ای، افراد نیازمند به‌کارگیری راهبردهای مدیریت زمان هستند و این راهبردها برای استفاده بهینه از وقت تنظیم شده و به عنوان روش‌هایی برای پایش و کنترل زمان به کار می‌رود.

عضو سازمان روان‌شناسی کشور اضافه کرد: در واقع با استفاده مؤثر از زمان، می‌توان اهداف را مشخص و وظایف فعالیت‌ها را برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی کرد، با برنامه‌ریزی و اختصاص زمان، درک افراد از زمان در دسترس افزایش می‌یابد و در نتیجه می‌توانند از زمان خود به صورت هدفمند و سازمان یافته بهره‌مند شوند.

روزبهانی خاطرنشان کرد: اولویت‌بندی امور و اختصاص زمان مشخص به هر فعالیت موجب می‌شود وظایف گوناگون به موقع انجام شود، استفاده از روش‌های مدیریت زمان، بینش افراد در خصوص نحوه استفاده از زمان را بهبود می‌بخشد، تخمین دقیق‌تری از مدت زمان لازم برای انجام فعالیت‌ها به افراد ارائه می‌دهد و در نتیجه، نتایج مفیدتری حاصل خواهد شد.

مسیر مه‌آلود هدف

سمیه طاهری، کارشناس روانشناسی با بیان اینکه برنامه‌ریزی راهکاری است که مسیر دستیابی به اهداف را مشخص می‌کند، اظهار کرد: در واقع می‌توان اعتقاد داشت که داشتن برنامه‌ریزی، صرفه‌جویی در زمان و انرژی را به همراه خواهد داشت و افراد با این شیوه می‌توانند بر احمال کاری و تنبلی غلبه کنند.

وی افزود: برنامه‌ریزی بر اساس اهمیت اولویت‌ها انجام می‌شود و انعطاف‌پذیر بودن از ارکان اصلی یک برنامه مناسب به شمار می‌رود، همچنین اولویت‌ها می‌توانند به صورت دوره‌ای تغییر کنند و افراد حتی در اولویت‌های فعالیت‌های روزمره خود باید بازنگری و امکان ایجاد تغییرات را مدنظر قرار دهند.

این روانشناس با بیان اینکه مدیریت زمان نقش اساسی در موفقیت یا شکست افراد دارد، تصریح کرد: گام برداشتن به سمت هدف بدون برنامه‌ریزی مانند گام برداشتن در مسیری مه آلود است و امکان خطا و بروز اشتباه در این مسیر افزایش می‌یابد.

طاهری با اشاره به افزایش بهره‌وری و کارآمدی افراد در پی داشتن برنامه‌ریزی و مدیریت زمان ادامه داد: افراد هنگام داشتن برنامه‌ریزی، روی اولویت‌های اصلی تمرکز بیشتری خواهند داشت و این موضوع به مرور زمان منجر به افزایش اعتماد به نفس آنها خواهد شد.

افزایش خلاقیت و نوآوری؛ ارمغان مدیریت زمان برای افراد

وی گفت: بسیاری از افراد، هنگام مواجه شدن با تعداد زیادی فعالیت در دستور کار، دچار اضطراب و استرس خواهند شد، از همین رو داشتن برنامه‌ریزی یکی از بهترین راهکارهای کنترل و کاهش استرس و اضطراب به شمار می‌رود.

این روانشناس با بیان اینکه سردرگمی از دیگر مشکلاتی است که افراد هنگام نداشتن برنامه‌ریزی با آن مواجه می‌شوند، اضافه کرد: افزایش خلاقیت و نوآوری از دیگر فوایدی است که مدیریت زمان به افراد هدیه می‌دهد؛ مدیریت زمان همچنین نقاط ضعف افراد را بهبود می‌بخشد و در نتیجه مانع از دست رفتن فرصت‌ها خواهد شد.

طاهری با اشاره اینکه اختلالات خواب، اختلالات خوردن، درگیر شدن با مشکلات روحی متعدد حتی افسردگی از جمله مواردی است که می‌تواند افراد بدون برنامه‌ریزی را درگیر سازد، خاطرنشان کرد: ایجاد تعادل میان کار و زندگی، از دیگر دستاوردهای داشتن برنامه‌ریزی و مدیریت زمان است که اثرات آن بر تمام ابعاد زندگی افراد قابل مشاهده خواهد بود.

متخصصان معتقدند؛ مهارت‌های ضعیف مدیریت زمان می‌تواند مشکلات زیادی از جمله کمبود خواب، نارضایتی، مشکلات سلامتی و اضطراب را به همراه داشته باشد، اما در مقابل، مدیریت زمان می‌تواند باعث شود که فرد در مدت زمان کمتری، فعالیت‌های بیشتری را انجام دهد، همچنین افرادی که مهارت‌های مدیریت زمان را می‌دانند، نظم بیشتری دارند، لذا داشتن توانایی در برنامه‌ریزی و پایبندی موجب بهبود و ارتقای میزان کارایی افراد در زندگی فردی و اجتماعی آنها خواهد شد.

کد خبر 748738